kalbine hapsettim yüreğimi
saçlarının arasına gömdürdüm kendimi
bir vakitler türkülere sordum
yanıtlar hep çocukların gözleri
sözcükler oyuncağım
oynuyor benimle kavramlar
ayazlar alevli
yangınlar soğuk sensiz
sensiz istanbul
ne kadar istanbul olur ki
o kadar istanbul’um şimdi
boğaza küsmüş yakamoz
galata kör görmüyor dolmabahçe’yi,
yeni cami’yi
söz bak hayata
alsın kucaklasın alınterinin sahipleri yönetimi
boşaltacağım tüm mahpushaneleri
paylaşamam seni gözlerimle bile
kalbine hapsettim yüreğimi
